In datzelfde jaar (1961) opperen de heren D. W. van den Heuvel en Hauber (de tegenwoordige duivenkeur- meester) uit Tilburg de mogelijkheid van oprichting van een Speciaalclub voor Chabofokkers. Zij schreven een aantal Chabofokkers aan en het bleek dat er zo een lijst ontstond met dertig 'aspirant-leden'. Tijdens de tentoonstelling van Avicultura te Den Haag kwamen op zondag 19 januari 1964 twaalf personen bijeen in één van de ruimtes van de Houtrusthallen. De heer Hauber leidde als voorlopig voorzitter het eerste deel van de vergadering. Als voorzitter werd met algemene stemmen en 1 blanco de heer Huneus gekozen die meteen de voorzittershamer overnam. Men kwam ook tot het besluit een voorlopig bestuur te kiezen waarvan de heer Hauber secretaris-penningmeester werd en de heer T. Spierenburg als commissaris werd toegevoegd. Ongeveer 25 leden meldden zich aan als lid en daarbij behoorden de nog steeds lid zijnde E. van t Hof en F. B. H. Scheiberlich. Ook onze tegenwoordige erevoorzitter de heer Garvelink werd donateur en zijn vrouw lid. De heer Nitert uit Zenderen werd eveneens lid, maar verliet na enige jaren onze speciaalclub om in 1985 opnieuw lid te worden. Na enige maanden werd ook onze voormalige secretaris lid, nadat in een mededeling in 'Avicultura' de heer Hauber zijn verwondering had uitgesproken, dat de heer Van Ysendijk nog geen lid was geworden. Een definitief bestuur zou tijdens de eerstkomende tentoonstelling van Ornithophilia te Utrecht gekozen worden, waar dan ook de Statuten besproken zouden worden. De contributie werd gesteld op fl. 5,-- en de naam werd na enige discussie 'Chabo Liefhebbers Club . 

   De eerstvolgende vergadering vond echter weer in Den Haag plaats in de Houtrusthal tijdens de tentoonstelling Avicultura in januari 1965. Er werden toen 27 Chabo's ingezonden. Het bleek dat de CLC gegroeid was tot 32 leden en 1 donateur. De heren die het voorlopige bestuur vormden, werden met algemene stemmen herkozen. Voor de overige twee plaatsen in het bestuur waren drie kandidaten, te weten de heren Bijl, Buining en Van IJsendijk. Alle drie heren kregen evenveel stemmen en na 'twee herstemmingen' werden de heren Bijl en Kuining als bestuurslid gekozen. Het bestuur zag er toen als volgt uit: Voorzitter dhr. Huneus, vice-voorzitter dhr. Bijl, secretaris dhr. Hauber, penningmeester dhr. Buining en commissaris dhr. Spierenburg. In 1966 kwam er een wijziging in het Bestuur. Het secretariaat werd overgenomen door de heer Spierenburg, terwijl de heer Garvelink de open gevallen plaats innam. Het ging echter niet zo erg best met de speciaalclub. Er heerste een lauwheid bij de leden en dat was te merken aan de opkomst bij de Clubdag en de matige inzending op de Clubshow. Het ledental bleef rond de 32 schommelen. Leden die indertijd op de lijst stonden en soms met een onderbreking van een aantal jaren nog steeds lid zijn, waren de heren Garvelink, E. van 't Hof, Krijnen, Scheiberlich, Staal en Van IJsendijk. De voorzitter dhr. Huneus trachtte ook nieuw leven in de Internationale Chabo Club te blazen. Pogingen op dat moment tot een heroprichting mislukten echter. In oktober 1967 werd weer een vergadering belegd en daar vroeg de heer Scheiberlich of het niet mogelijk was contacten te leggen met Japanse Chabofokkers. Zowel de heer Huneus als de heer Garvelink zouden dit proberen. Helaas mocht dit nooit gelukken. In 'Avicultura' verscheen dat jaar een artikel over Chabo's, dit keer van de hand van mevrouw Banning-Vogelpoel. Alle leden ontvingen dat jaar ook een 'brandbrief' waarin een lid van de Chabo Clubbestuur de leden opriep zich daadwerkelijk in te zetten voor hun Speciaalclub. Er zat in de C.L.C. totaal geen fut. Het aantal leden steeg niet en bleef rond de 30 steken. Via 'Avicultura' liet de C.L.C. zich af en toe horen door middel van een enkel stukje in het mededelingenblad van de hand van de heer Van IJsendijk. Het gevolg was dat de heer Huneus dit lid prompt benaderde voor het Bestuur. De benadering kreeg zijn beslag op de jaarvergadering van 1968 en de heer Van IJsendijk kreeg de functie van secretaris, welke functie hij jarenlang heeft vervuld. De heer Spierenburg had inmiddels al te kennen gegeven deze functie niet meer te ambiëren. Een prikkel voor de nieuwe secretaris was een opmerking van de heer Aalbers in een verslag, dat de Chabo's tot de meer zeldzame rassen behoorden. In 1969 was het de wens van de heer Huneus om als voorzitter terug te treden. Hij had 'zijn werk' gedaan en een jongere moest het maar voortzetten. Op de jaarvergadering van dat jaar werd hij onder een staande ovatie tot erevoorzitter benoemd. De heer Garvelink werd daarop voorzitter. Ook werd de heer Garvelink in dat jaar secretaris-penningmeester van de heropgerichte Internationale Chabo Club. De heer Garvelink zou voor beide clubs in de loop der jaren zeer veel werk verrichten, daarin gesteund door zijn zich niets ontziende echtgenote. 

   De samenwerking tussen de bestuursleden onderling en de leden werd steeds beter. Dit had tot gevolg dat de Chabo-Liefhebbers Club meer ging leven in het land. Begin 1970 steeg het aantal leden tot 58. Vol enthousiasme startte men toen ook met 'Chabo-Nieuws', dat klaar gemaakt werd op de zolder van de heer Buining. Het blad verscheen twee maal per jaar. In 1971 kwam er een tentoonstellingsverbod dat in 1973 gevolgd werd door de 'beruchte' autoloze zondagen. Op veel tentoonstellingen kwamen dat jaar niet meer dan 10-15 Chabo's met uitzonderingen van de Dwerghoendershow te Laren met 36 en de Oneto met 60 Chabo's. Chabo-Nieuws werd inmiddels afgedraaid in Heerlen en het werd om en om uitgegeven met het Internationaal Chabo Bulletin dat door de heer Garvelink verzorgd werd. In 1971 verschenen enkele artikeltjes van de hand van mevrouw Banning-Vogelpoel in 'Avicultura'. Deze gingen toen over het verschil tussen berken en zilverhals en zwartbont en zwart witgepareld. Ook in haar rubriek 'Ons Krielenhoekje' schreef zij over de Chabo's in het algemeen.