Vandaag, woensdag
9 juli, gingen we een tochtje per boot over
de Atlantische Oceaan maken om de Cliffs of
Moher vanaf zeeniveau te bekijken; iets dat ons
meer bekoorde dan er bovenop te staan en
eigenlijk alleen maar de zee in de diepte te
zien. We waren bijtijds in Doolin en, zoals al
op de vorige
pagina vermeld is, nadat we kaartjes hadden
gekocht voor de cruise met de geheel witte 'Tranquility'
heb- ben we Doolin zelf bezocht en zijn we nog
een stukje langs de kust gereden. Op tijd waren
we weer bij de steiger, maar de boot liet nog
even op zich wachten (weerbarstig water altijd
in Ierland) en dat kwam mooi uit, want zo kon
Kennard een mid-daagse hap innemen. Maar
uiteindelijk was daar de boot en stapten we (met
velen) in. De oceaan was echt ruig, want er
stond nog een stevige wind. Dit kwam de papa op
een nat pak te staan toen hij op het achterdek
verscheen en onverhoeds door een hekgolf gepakt
werd. Dat weerhield ons er niet van de
indrukwekkende kliffen te bewonderen. Exact bij
Moher draaide het schip bij en naderde de
opgaande rots in zee die uit alle- maal laagjes
scheen te bestaan; uitgesleten richels
drukbevolkt met allerlei zeevogels die ons
allemaal luidkeels begroetten. Allemaal in-
derdaad heel spectaculair, zoals ook de
foto's tonen. Daarop werd de terugtocht aanvaard
en stapten we na ruim een uur met zilte lippen
weer aan wal. |